Een roze wolk
Door: Jeanne
Blijf op de hoogte en volg Jeanne
08 Februari 2015 | Taiwan, Taipei
Nín hǎo!
3 februari vertrokken uit Maastricht om het vliegtuig te pakken naar Taipei. In het vliegtuig een Limburger getroffen (handig die 100% Sjeng trui), wat erg gezellig was! Samen onze weg gevonden naar het centraal station van Taipei waar mijn reis kon beginnen.
Zoals de titel al zegt, ‘Een roze week’ want zo heb ik de week ervaren, ik werd heel erg fijn ontvangen en heb me ontzettend thuis gevoeld in huize Poeyer. Zo erg dat ik het echt heel jammer vond om weer weg te gaan. Daarbij omdat alles van lunchtrommels tot haarspeltjes in huize Poeyer roze is.
In die korte tijd heb ik toch behoorlijk veel gezien en veel met de dames mogen spelen. Dus een korte opsomming.
Woensdag was ik rond 17 uur (?) bij Fleur, we hadden wat problemen om contact te krijgen aangezien een van mijn telefoons het had begeven en we niet overal wifi hadden. Door Fleur van het station (Zhishan) opgehaald. Dat brengt ons gelijk op puntje 2. Fleur rijdend door Taipei, Respect! Het verkeer is erg warrig en naja regels hebben ze natuurlijk niet. Ik heb me in ieder geval nooit onveilig gevoeld. In de avond lekker normaal pasta gegeten waarna ik om 8 uur mijn ogen echt niet meer kon openhouden.
Donderdag vrij laat wakker geworden, ik was natuurlijk kapot. Waarop Felice me een slaapkop vond, ze kent me zo goed al ;)! In huize poeyer begint de dag namelijk al zeer vroeg. Om half 8 de auto in zodat Felice om 8 uur stipt in de lesbanken zit. Ik heb eigenlijk niets gehoord, lag in een coma ofzo. Die ochtend lekker rustig aan gedaan en tegen de middag naar Zhishan cultural and ecologic garden gegaan, we dachten dat het de memorial was en we de wisseling van de wacht zouden zien maar dit was eigenlijk ook wel leuk. Florine had natuurlijk ontzettend veel sjans van de chineesjes, ‘So pretty’ . Uiteindelijk een huis gezien waar een of andere belangrijke meneer had gewoond, voor de chinezen natuurlijk wauw! Voor ons meer van hey er staat een huis.
Uiteindelijk was het al vrij laat en moesten we langzaam richting Felice om haar van school op te halen, op de weg daar naar toe nog even boodschappen gedaan. Ik vind de school persoonlijk erg Europees aandoen, tenminste qua stijl is het erg modern. Hoewel hun architectuur erg open is, binnenplaats is b.v. niet overdekt net als de wachtbankjes voor de lokalen. In Nederland zou dat natuurlijk geen optie zijn vanwege ons regenachtig en koude weer. Ook hier liet Florine menig chinees hart smelten door haar aandoenlijk uiterlijk.
We wilden eigenlijk die avond naar de overdekte markt gaan maar we waren beide te gaar. De dames vragen veel aandacht, je krijgt ontzettend veel indrukken te verwerken en alles kost veel tijd. Dus de avond met de dames doorgebracht, ook de eerste avond dat ik Bert (tegen 10 uur) zag. Ik ben benieuwd of Felice nog haar naam zelf kan schrijven aangezien we daar wel even aan gezeten heb. Ik hoop het toch wel! Het was hoe dan ook erg leuk om te doen.
Vrijdag was de dag van betonnen muren. Ik had ruzie met de overheid over mijn visum en Fleur met de Engelse/Chinese taal. Ze spreken hier namelijk heel slecht tot geen Engels en kunnen het Latijnse schrift niet lezen. Dus een simpel dingetje als een brief afgeven word een gevecht van een paar uur. We wilde wat dingetjes doen, maar naja je bent toch wel gebonden aan 3 uur, dan moet Felice namelijk opgehaald worden. En aangezien alles hier wat langer duurt is dat wel moeilijk. Dus besloten dat ik alleen op pad ging richting Houtong (catcity), wat toch wel een paar uurtjes duurde bij de info etc. Uiteindelijk dus naar Ruifang gegaan om een idyllische tocht door de bergen te doen (richting Pingxi). Super leuk, maar idylle met een benzinetreintje is moeilijk te bereiken. Erg leuk! In eerste instantie dacht ik dat Taipei niet echt spannend zou zijn, maar eigenlijk is elk uitstapje wel een avontuur omdat je je weg moet vinden in een vreemd land waar ze de Engelse taal niet echt machtig zijn, geduld is ook erg belangrijk. Vrij snel dus het woord Xièxiè geleerd (bedankt). Tegen de avond weer terug, waar Felice me op zat te wachten met de vraag of ik een kat gekocht had. Toen deze dame in bed lag zijn Fleur en ik op jacht gegaan naar een oranje outfit voor Felice op de nachtmarkt van Shilin. Een leuke uitdaging! Op deze markt, waar je volgens mij alles kan krijgen, zijn we enigszins geslaagd. Ook nog een chinees jurkje gekocht waarop we de verkoopster aan Fleur vroeg ‘ You have a fat daughter?? ‘ Aangezien we een jurkje kochten voor 8 jarige ipv de 4 jaar die Felice echt is. Tsjah, ze is vooral erg lang vergeleken met de mini’s van hier.
Zaterdag, alweer de laatste dag… Op stap gegaan naar taipei 101, de 3 na hoogste toren van de wereld. Samen met Felice de top beklommen, waar ze heel veel sjans had. Paar mensen vroegen of ze een foto mochten maken samen met de Aziatische kids wat Felice volgens mij stiekem wel leuk vond. Als ze thuis in Nederland is, is ze waarachtig een model. Om het af te sluiten samen een ijsje gegeten waarna we onze weg weer naar onder maakte waar pappa, mamma en Florine stonden te wachten. Nou, ik was kapot maar Felice niet hoor ‘ Ik ben helemaal niet moe! ‘ dat ze uiteindelijk in de auto lag te slapen heeft daar waarschijnlijk niets mee te maken ;). Aangezien het toch al laat was en ik toch op tijd naar het vliegveld moest even een makkelijke maar lekkere maaltijd genuttigd waarna ik mn koffers moest pakken en op pad moest naar het vliegtuig. Rit naar het vliegveld was prima, tocht naar het vliegtuig wat minder. Mijn visum was namelijk niet in orde en ik werd geweigerd om mee te vliegen. Uiteindelijk na een omweg en heel wat stress toch nog mee mogen gaan. Om 22.43 uiteindelijk ingecheckt (2 minuten voor sluitingstijd..), het was net een film!! Na wat traantjes toch maar de douane doorgesjeest op naar avontuur 2.0. Het is fijn om te weten dat ik ‘enigszins in de buurt’ nog wat familie heb zitten (Taipei is ‘maar’ 8 uur vliegen).
De eerste week is in ieder geval voorbij gevlogen.
Heel veel liefs,
Jeanne
3 februari vertrokken uit Maastricht om het vliegtuig te pakken naar Taipei. In het vliegtuig een Limburger getroffen (handig die 100% Sjeng trui), wat erg gezellig was! Samen onze weg gevonden naar het centraal station van Taipei waar mijn reis kon beginnen.
Zoals de titel al zegt, ‘Een roze week’ want zo heb ik de week ervaren, ik werd heel erg fijn ontvangen en heb me ontzettend thuis gevoeld in huize Poeyer. Zo erg dat ik het echt heel jammer vond om weer weg te gaan. Daarbij omdat alles van lunchtrommels tot haarspeltjes in huize Poeyer roze is.
In die korte tijd heb ik toch behoorlijk veel gezien en veel met de dames mogen spelen. Dus een korte opsomming.
Woensdag was ik rond 17 uur (?) bij Fleur, we hadden wat problemen om contact te krijgen aangezien een van mijn telefoons het had begeven en we niet overal wifi hadden. Door Fleur van het station (Zhishan) opgehaald. Dat brengt ons gelijk op puntje 2. Fleur rijdend door Taipei, Respect! Het verkeer is erg warrig en naja regels hebben ze natuurlijk niet. Ik heb me in ieder geval nooit onveilig gevoeld. In de avond lekker normaal pasta gegeten waarna ik om 8 uur mijn ogen echt niet meer kon openhouden.
Donderdag vrij laat wakker geworden, ik was natuurlijk kapot. Waarop Felice me een slaapkop vond, ze kent me zo goed al ;)! In huize poeyer begint de dag namelijk al zeer vroeg. Om half 8 de auto in zodat Felice om 8 uur stipt in de lesbanken zit. Ik heb eigenlijk niets gehoord, lag in een coma ofzo. Die ochtend lekker rustig aan gedaan en tegen de middag naar Zhishan cultural and ecologic garden gegaan, we dachten dat het de memorial was en we de wisseling van de wacht zouden zien maar dit was eigenlijk ook wel leuk. Florine had natuurlijk ontzettend veel sjans van de chineesjes, ‘So pretty’ . Uiteindelijk een huis gezien waar een of andere belangrijke meneer had gewoond, voor de chinezen natuurlijk wauw! Voor ons meer van hey er staat een huis.
Uiteindelijk was het al vrij laat en moesten we langzaam richting Felice om haar van school op te halen, op de weg daar naar toe nog even boodschappen gedaan. Ik vind de school persoonlijk erg Europees aandoen, tenminste qua stijl is het erg modern. Hoewel hun architectuur erg open is, binnenplaats is b.v. niet overdekt net als de wachtbankjes voor de lokalen. In Nederland zou dat natuurlijk geen optie zijn vanwege ons regenachtig en koude weer. Ook hier liet Florine menig chinees hart smelten door haar aandoenlijk uiterlijk.
We wilden eigenlijk die avond naar de overdekte markt gaan maar we waren beide te gaar. De dames vragen veel aandacht, je krijgt ontzettend veel indrukken te verwerken en alles kost veel tijd. Dus de avond met de dames doorgebracht, ook de eerste avond dat ik Bert (tegen 10 uur) zag. Ik ben benieuwd of Felice nog haar naam zelf kan schrijven aangezien we daar wel even aan gezeten heb. Ik hoop het toch wel! Het was hoe dan ook erg leuk om te doen.
Vrijdag was de dag van betonnen muren. Ik had ruzie met de overheid over mijn visum en Fleur met de Engelse/Chinese taal. Ze spreken hier namelijk heel slecht tot geen Engels en kunnen het Latijnse schrift niet lezen. Dus een simpel dingetje als een brief afgeven word een gevecht van een paar uur. We wilde wat dingetjes doen, maar naja je bent toch wel gebonden aan 3 uur, dan moet Felice namelijk opgehaald worden. En aangezien alles hier wat langer duurt is dat wel moeilijk. Dus besloten dat ik alleen op pad ging richting Houtong (catcity), wat toch wel een paar uurtjes duurde bij de info etc. Uiteindelijk dus naar Ruifang gegaan om een idyllische tocht door de bergen te doen (richting Pingxi). Super leuk, maar idylle met een benzinetreintje is moeilijk te bereiken. Erg leuk! In eerste instantie dacht ik dat Taipei niet echt spannend zou zijn, maar eigenlijk is elk uitstapje wel een avontuur omdat je je weg moet vinden in een vreemd land waar ze de Engelse taal niet echt machtig zijn, geduld is ook erg belangrijk. Vrij snel dus het woord Xièxiè geleerd (bedankt). Tegen de avond weer terug, waar Felice me op zat te wachten met de vraag of ik een kat gekocht had. Toen deze dame in bed lag zijn Fleur en ik op jacht gegaan naar een oranje outfit voor Felice op de nachtmarkt van Shilin. Een leuke uitdaging! Op deze markt, waar je volgens mij alles kan krijgen, zijn we enigszins geslaagd. Ook nog een chinees jurkje gekocht waarop we de verkoopster aan Fleur vroeg ‘ You have a fat daughter?? ‘ Aangezien we een jurkje kochten voor 8 jarige ipv de 4 jaar die Felice echt is. Tsjah, ze is vooral erg lang vergeleken met de mini’s van hier.
Zaterdag, alweer de laatste dag… Op stap gegaan naar taipei 101, de 3 na hoogste toren van de wereld. Samen met Felice de top beklommen, waar ze heel veel sjans had. Paar mensen vroegen of ze een foto mochten maken samen met de Aziatische kids wat Felice volgens mij stiekem wel leuk vond. Als ze thuis in Nederland is, is ze waarachtig een model. Om het af te sluiten samen een ijsje gegeten waarna we onze weg weer naar onder maakte waar pappa, mamma en Florine stonden te wachten. Nou, ik was kapot maar Felice niet hoor ‘ Ik ben helemaal niet moe! ‘ dat ze uiteindelijk in de auto lag te slapen heeft daar waarschijnlijk niets mee te maken ;). Aangezien het toch al laat was en ik toch op tijd naar het vliegveld moest even een makkelijke maar lekkere maaltijd genuttigd waarna ik mn koffers moest pakken en op pad moest naar het vliegtuig. Rit naar het vliegveld was prima, tocht naar het vliegtuig wat minder. Mijn visum was namelijk niet in orde en ik werd geweigerd om mee te vliegen. Uiteindelijk na een omweg en heel wat stress toch nog mee mogen gaan. Om 22.43 uiteindelijk ingecheckt (2 minuten voor sluitingstijd..), het was net een film!! Na wat traantjes toch maar de douane doorgesjeest op naar avontuur 2.0. Het is fijn om te weten dat ik ‘enigszins in de buurt’ nog wat familie heb zitten (Taipei is ‘maar’ 8 uur vliegen).
De eerste week is in ieder geval voorbij gevlogen.
Heel veel liefs,
Jeanne
