There and back again

Lieve lezers,

Zoals de meeste van jullie weten ben ik dinsdag 20 november hals over kop het vliegtuig in gerold. Vandaar dat ik ook heel lang geen bericht meer heb gepost. Ik realiseer me dat ik nog niets over Yogjakarta heb kunnen vertellen, wat toch wel een heel erg leuk uitje was. Dus bij deze!

Donderdag 15 november vertrokken we dan voor een paar daagjes naar Yogjakarta. Vanaf Surabaya 5 uurtjes met de trein, we zouden om 15.00 vertrekken helaas kennen ze hier ook vertraging waardoor we dus pas om 16.00 uur vertrokken. Na een lange, interessante en leuke reis aangekomen in Yogjakarta waar we gelijk naar ons hostel gingen.

Vrijdag 16 november, rond half 5 wakker worden om naar de Borobudur te gaan. We hadden namelijk een tour geboekt waarbij we de zonsopgang zouden zien en daarna gelijk door te gaan naar de Pramadan. We hadden een leuk tourgroepje, namelijk 1 (Chinese) Brit, 1 Fransoos en 2 Duitse stewardessen.
Bij de Borobudur aangekomen, was de zon al op dus dat plan ging niet door. Wel was het nog heerlijk rustig, waardoor we lekker op ons gemak konden rondkijken. Bij de Borobudur hadden we een gids, die zeer goed Engels kon! Hij vertelde ons vanalles over de tempel maar ook over andere dingen. Natuurlijk wilde lokale mensen weer met ons op de foto, waarop hij zei dat hij dat vroeger ook had gedaan. Deze foto (met de buitenlander) werd dan groot uitgeprint en ingelijst en op een prominente plaats in het huis gehangen. Dus wanneer er bezoek kwam zij vroegen, wie dat was etc. Waarop de gids dus zei, jaa dat is mijn beste vriend! Nou ik wil niet weten hoeveel beste vrienden ik nu al heb ;)!

Om heel eerlijk te zijn viel de Borobudur me een beetje tegen, ik had er een ander idee van. Namelijk een hele grote tempel die uit de jungel zou opdoemen. Naja, dat is niet meer zo. Het is behoorlijk toeristisch. Wel vind ik het idee dat dit 'handgemaakt' is, erg fascinerend! Zoiezo is dit wel iets dat je gezien moet hebben als je in Indonesië bent geweest.

Op naar de Pramadan, hier waren we rond 10 - 11 uur. Waar het al behoorlijk druk was aangezien het een nationale feestdag was (Islamtisch nieuwjaar) en iedereen dus vrij had. De Pramadan vond ik erg mooi, een stuk sierlijker dan de Borobudur. Maar ook weer erg toeristisch. Ook hier heb ik heel wat beste vrienden erbij gekregen.

Na een hobbelige rit weer terug aangekomen in ons hostel en direct uitgecheckt. Nu gingen we namelijk op naar de Merapi, een vulkaan dichtbij Yogjakarta. Het plan was om met de scooter naar ons hostel te rijden, aangezien ons dat heel erg leuk leek. Nou zo gezegd, zo gedaan. Wij een scooter huren, helaas was er nog maar 1 beschikbaar dus zouden we er 1 moeten delen. Nou prima, dat is hier in Indonesië wel normaal. Aangezien we beide nog nooit echt op een scooter hebben gezeten even een testritje gemaakt in de straat. Bij mij ging het redelijk, durfde geen bochtjes te maken dus deze deed ik maar lopend ;)! Toen wilde Yvonne het natuurlijk ook even proberen, wat niet helemaal goed afliep. 5 minuten later lag Yvonne met de scooter op de grond, iets dat mij ook had kunnen overkomen. We waren beide nogal geschrokken, zeker omdat het been van Yvonne helemaal openlag en de scooter het niet meer deed. Daar ging ons plan!

Na bijgekomen te zijn van de schrik, de wond te hebben schoongemaakt en zaken te hebben geregeld met de scooter toch maar opweg gegaan naar Merapi. Deze keer met een veilige taxi, maar goed ook aangezien we op de weg ernaar toe heel wat ongelukken zagen. Het regenseizoen was namelijk eindelijk begonnen en het viel met bakken uit de hemel.. Thank god dat we niet met de scooter waren!

Bij ons hostel aangekomen, wilde ik eigenlijk direct weer weg. Het stond namelijk blauw van de vliegende beestjes die op het licht afkwamen en zoals jullie allemaal weten ben ik echt een held op sokken als het op beestjes aankomt. Met een gerust hart in deze toko slapen zag ik dus niet echt zitten.. Nadat ik mijn zijde slaapzakje tevoorschijn had gehaald (hier kunnen beestjes niet zo goed opkruipen) toch een gevoel van veiligheid kunnen creëren waardoor ik toch zeker een paar uur heb geslapen. Meer als een paar uur kon ik ook niet slapen aangezien we om 4 uur gingen ontbijten om de vulkaan te beklimmen.

Zaterdag 17-11: Zeer professioneel (ahum) kregen wij een briefing over de Merapi vulkaan en onze trektocht. De Merapi vulkaan is de meest actieve vulkaan in de hele wereld, ook nu stond hij op 'springen' maar we hoefde ons geen zorgen maken aangezien onze gids een walkietalkie bij zich had. Om heel eerlijk te zijn, kreeg ik het toen toch wel even warm..

Nou, op pad dan maar. Na praktisch de berg op zijn gerend (het tempo lag behoorlijk hoog) op een uitkijkplaats kunnen genieten van het mooie uitzicht en de zonsopgang. Helaas niet zo spectaculair als bij de Bromo aangezien het behoorlijk bewolkt was. Wat ik eigenlijk het leukst vond waren de geluidsfragmenten. Toen we de berg op liepen hoorde we de hanen kukelen. Toen we op de uitkijkpost stonden hoorde we de moskeen zingen. Hoe hoger we kwamen, hoe stiller het werd. Heerlijk =).

De trektocht was behoorlijk zwaar maar erg mooi. De helft van de tocht liep door hoge begroeiing. Waardoor ik mijn voetjes de helft van de tijd niet kon zien. Zeker toen de gids halverwege zij dat hier slangen en dergelijke voorkwamen was ik niet helemaal gerust op het welzijn van mijn voetjes. We konden goed de verwoesting zien van de vorige uitbarsting, ook zagen we de vulkaan goed smoken. De tocht werd eigenlijk afgesloten met een pauze in de rivierbedding.
De rivier lag vol met versteende lava, welke volgens de gids geneeskrachtig zou zijn als je er met je blote voeten overheen zou lopen. Natuurlijk gedaan, net als het maken van een steentorentje.
In het gebied was nu geen water meer, waardoor er geen grote beesten zoals apen of bergpoema's voorkwamen.

Na een tocht van 5 uur weer aangekomen in het hostel waar we een heerlijk ontbijttje kregen. Wat ik echt nodig had. Een douche kon ik ook wel gebruiken, alleen hadden ze die hier niet echt alleen een grote bak water met een schepje.

Na het bekijken van een kookwedstrijd, waar het heerlijk rook en er super mooie creaties werden gemaakt weer op weggegaan naar ons hostel in Yogjakarta.

In ons hostel even bijgekomen van de tocht, door wat te slapen en te zwemmen in ons hotel. Heerlijk! Zelfs toen het begon te regenen, was het nog lekker warm. Na het bijkomen yogjakarta gaan verkennen. Het plan was om te gaan stappen wat nogal is mislukt. We konden namelijk de stapplaatsen echt niet vinden, blijkbaar lagen die in onze straat maar daar hebben we ze tot op heden niet gevonden. Dus maar geshopt op de straat van Yogjakarta namelijk Malboro street, deze hele straat is gevuld met allemaal kraampjes waar het dan ook belachelijk druk was.

Na een lange dag, was ik zeer blij dat ik mijn bedje mocht opzoeken. Ik was kapot.

Zondag 18-11: Slapen is voor apen of slapen is een emotie dat kun je uitzetten. Deze kreten kwamen in me op toen ik weer moest opstaan. Maar na een heerlijk ontbijtje was deze slaap volkomen verdwenen. Ons laatste dagje in Yogjakarta zouden we yogja gaan ontdekken. Als eerste zijn we naar het Kraton geweest, daarna naar een wajongmakerij deze lag op de weg naar het Waterpaleis. Het Kraton is het paleis van de sultan, yogjakarta is namelijk de stad van het zilver en van (een van de laatste) de sultan. Het waterpaleis is een soort heel oud dorp waar nog allemaal ruines staan. Indrukwekkend om te zien.

Zoals ik al zei is Yogjakarta de stad van het zilver. Dus, opzoek naar een zilvere ring! We zijn 3 winkels afgegaan, maar geen mooie ringen gevonden die om onze vingers pasten. Beetje anticlimax maar op deze manier wel een andere yogjakarta gezien. Op weg naar de stad, waar we nog even wilde winkelen =), barste de grootste bui die ik tot nu toe heb meegemaakt los. Om deze reden hebben we maar geschuild in een winkel aangezien we echt niet verder konden in onze Bejack. Na een uur weer op pad zijn we weer verder gegaan, aangezien we echt honger kregen en de regenbui nog wel uren kon duren. Na het winkelen en eten was het echt tijd om naar huis te gaan, wat een drukke maar leuke dag.

De maandag begon echt belachelijk vroeg, namelijk (weer) om 5 uur. Stiekem begin ik te wennen aan dat tijdstip, 5 uur is voor Indonesiërs namelijk wel een normaal tijdstip om op te staan, ach zo heb je wat aan je dag! Om 6 uur werden we namelijk opgehaald en naar de trein gebracht welke om 7 uur zou vertrekken.

Om 12 uur kwamen we eindelijk aan in Surabaya. Hoewel deze treinreis mooier was dan de andere, het was namelijk licht en we konden veel zien vooral prachtige sawa's, waren we kapot. Zeker toen er geen taxi te krijgen baalde ik. Uiteindelijk een Bemo gepakt naar de universiteit waarna we naar huis werden gebracht.

Hier kreeg ik 's avonds het telefoontje dat ik naar huis moest komen. Dinsdag om 11.30 begon mijn terugreis naar huis en woensdag om 5.00 stond ik in mijn zomerse kleding op Schiphol. Het ene moment ben je aan de andere kant van de wereld en het andere moment ben je terug in Nederland. Een erg maffe gedachte.

De wereld is officieel klein geworden.