Zijn we weer! =)

Lieve lezers,

Eindelijk weer een berichtje uit Surabaya. Zondag 9 december ben ik, na weer een te lange reis, rond 1 uur plaatselijke tijd aangekomen in mijn homestay. Het was een lange en toch ook wel een emotionele reis. Het is raar om weer in Indonesië te zijn wetende dat opa er niet meer is maar goed, hij zal vast wel meekijken.

De eerste paar dagen had ik moeite me te acclimatiseren, vooral terug in het ritme komen was zwaar. Dinsdag kwam ik tot de realisatie dat ik (afgelopen) maandag mijn concept eindrapport moest inleveren, oeps! Ik dacht dat ik nog wel 2 weken had... Stress! Toen mijn reisgenootjes woensdag aankwamen in mijn homestay was ik erg blij om ze te zien, flink bijgekletst! Leuk om te merken dat ze me stiekem toch wel gemist hadden (gaan ze niet toegeven maar toch haha!)

Donderdag begon de stage weer, erg fijn aangezien je dan in een ritme wordt gedwongen. We zitten nu in de moeder zorg periode, dus vooral veel visites aan kraam en postpartum afdelingen. Donderdag avond hadden we afgesproken met Domien, een Fries die contact had gezocht via waarbenjij.nu, het was leuk om weer een andere Nederlander te spreken die ongeveer hetzelfde meemaakt als jij. Alleen, kwam ik toen tot de conclusie dat ik mijn bankpas niet meer had. Tot op heden weet ik niet of hij gestolen is of dat ik hem gewoon ben kwijt geraakt, ik heb hem gewoon niet meer.

Ook vrijdag hadden we stage. Na stage ben ik opzoek gegaan naar mijn bankpas in de mall, helaas zonder resultaten toen poging gedaan om mijn bank te blokkeren wat niet soepeltjes verliep. Voordat ik naar Indonesie ging heb ik een stand by service van ABN AMRO afgesloten, met de gedachte dat als me er iets zou gebeuren ABN AMRO me zou helpen en steunen. Nou, could I be more wrong. Het begon met het feit dat de meeste nummers vanuit het buitenland niet bereikbaar waren, terwijl ik 100% zeker weet dat dit de juiste nummers zijn. Deze staan namelijk op de stickers die je bij het pakket krijgt.. Eindelijk kreeg ik een man te pakken, helaas had deze man nooit gehoord van het woord empathie of iets wat daarbij in de buurt komt. Daarnaast kon hij me ook nog eens niet fatsoenlijk helpen. Hij zou zorgen dat de bankpas geblokkeerd werd en een nieuwe pas naar Maastricht sturen.. Nou, daar heb ik dus helemaal niets aan aangezien ik in Indonesië zit. Tsjah, ja hij kon me echt niet verder helpen blabla. Het enige dat ze me konden bieden was een voorschot van €1000, welke ik dan in 1 x moest opnemen. Nou lekker dan, loop ik in Indonesië met 12732500,00 Rupiah op zak.. Niet het prettigst idee lijkt me.

Na het fiasco met de ABN AMRO wel iets heel leuks gedaan. We kregen namelijk een kookworkshop van de Indonesiërs! Wij zouden de Indonesiërs een Hollands gerecht leren (pannenkoeken & hutspot) en zij ons iets Indonesisch. Wij dachten, ah leuk kleinschalig met vrienden etc. Nou niet dus, in Indonesië is alles grootst wanneer er buitenlanders komen. Dus stonden wij voor een groep van 30 studenten een kookworkshop te geven, erg leuk. Nadat wij klaar waren gingen zij voor ons koken, we hebben de volgende dingen gemaakt; Balinese kip, saté, satésaus & echt nasi. Jam Jam, het smaakte echt goed en ik kan het nu zelfs zelf maken!

Na de kookworkshop zijn we met de bus naar Malang gegaan. In de tijd dat we in Indonesië waren hadden we al erg veel gehoord over Malang, dit is de vakantiebestemming van veel mensen uit Surabaya. We waren dus erg benieuwd over wat we hier zouden aantreffen. Na een comfortabele busreis kwamen we 2 uur later aan op het busstation in Malang. Deze busstations zijn echt rare fenomenen, het is gewoon een hele grote halte waar je allemaal bussen naar verschillende bestemmingen kan pakken. Natuurlijk niet echt georganiseerd, zo gaat de bus pas rijden wanneer de bus vol is. Veel buitenlanders komen hier denk ik niet aangezien we met zeer grote ogen werden aangekeken.

Zaterdag, om 7 uur gingen we op pad naar Batu een gebied net buiten Melang. De warmwater bronnen, de appelboer, de watervallen en de batu secret zoo stonden op de planning, een druk dagje dus. De warmwaterbronnen waren niet zo spannend, vooral een lokale chill out plek. De appelboer was net zoals thuis, maar toch ook weer anders. De watervallen waren wel weer sjiek, alleen waren de bezoekers erg vervelend. We werden echt gedwongen om met mensen op de foto te gaan. Als laatste de Batu Secret Zoo, erg leuk alleen jammer van de regen.. Maar de beestjes daarentegen zouden we nooit in Nederland hebben gezien.
Moe maar voldaan kwamen we weer aan in ons hostel (Helios), waarna we onze buikjes gingen vullen in de stad. We kwamen uit bij Toko Oen, een oude Nederlandse societeit. Hier konden we zelfs kroketten krijgen en huzarensalade! Na een lekkere maaltijd zijn we gaan rondwandelen door de stad, het enige wat we vonden was een pauper mall waar een flinke uitverkoop bezig was, wat resulteerde in zeer drukke Indonesiërs.

Op zondag zijn we Melang zelf gaan bekijken, een mooie maar nog steeds erg drukke stad. Als eerste zijn we naar de zondag markt gegaan, een erg leuk en druk fenomeen we waren vooral opzoek naar de slangenstand waar we met die beestjes op de foto konden gaan. Helaas geen slangen, wel grote leguanen ook leuk! Naja, eigenlijk vond ik dat toen niet, ik vond ze vooral eng! Nadat ik een leguaan in mijn nek kreeg (ja ik moest wel even mijn moed bij elkaar verzamelen) vond ik het niet meer zo eng, stiekem zijn het echt wel hele mooie beestjes.

De 2de stop was een leger museum, echt iets voor Gilles! Toen we terug liepen over de markt naar onze volgende stop hebben we henna laten zetten. De Arabier, van wie de stand was, vond het geweldig dat we er waren. Het liefst had hij mijn hele lichaam onder de henna gezet omdat hij mijn huid zo mooi vond. De jongen die mijn henna moest zetten was erg zenuwachtig maar hij deed het prima. Toen we een half uur moesten wachten totdat onze Henna droog was werd ik even helemaal bekeken. Ik moest mijn haar losdoen, ze wilden diep in mijn ogen kijken, mijn vingers, tenen en knieën werden uitgebreid bekeken. Ze vonden het prachtig! Zo wit als wol en zo onschuldig als een baby werd ik genoemd. We zijn zelfs uitgenodigd om bij hun thuis te komen eten, helaas paste dit niet in onze planning.

Want we waren op weg naar de vogelmarkt. Erg leuk om te zien! Maar ook heel erg zielig.. Naast vogels kon je alles voor de vogel kopen maar ook andere beestjes zoals kittens, leguanen, vleermuizen, hamsters, konijnen, geverfde kuikens etc etc. Meestal zaten deze beestjes in te kleine hokjes en keken ze erg zielig uit hun ogen.
Na de vogelmarkt kwamen we uit op de vismarkt, nee geen dode vissen maar levende. Hier kon je allerlei vissen kopen. Het meest vreemde vond ik een muur met allemaal zakjes eraan met allemaal ‘vecht’ visjes erin. Blijkbaar als je deze visjes losliet, gingen ze vechten met de andere visjes en kon je dus een weddenschap afsluiten welke vis ging winnen... Ik heb het helaas niet gezien, kan me er namelijk helemaal niets van voorstellen haha.

Na de markten gingen we ons gebedje doen bij de kerk. In Malang waren relatief veel kerken, sowieso meer als in Surabaya waar je echt moet zoeken. Na het kerk bezoek liepen we door naar het park waar tegen over een grote moskee lag, naast de moskee lag een andere kerk als symbool dat twee geloven prima naast elkaar kunnen leven. Een mooie gedachte.

Na dit drukke programma zijn we naar ons hostel gegaan om onze spullen te pakken en langzaam weer terug te gaan naar Surabaya. Na nog een bezoekje aan het stadhuis en het omliggende park met de bijbehorende fotoshoot dan ook de Bemo-Bus-Shuttlebus-Bemo te pakken totdat we eindelijk thuis waren. Was weer en mooi weekend!

Binnenkort het verslag van afgelopen week. Zo hebben we deze week het weeshuis en het lepra ziekenhuis bezocht. Super interessant! Maar dat is voor de volgende keer =).

Heel veel liefs uit het (nog steeds) warme Surabaya,

Jeanne