Time flies when you're having fun!
Door: Jeanne Piters
Blijf op de hoogte en volg Jeanne
22 Oktober 2012 | Indonesië, Soerabaja
Wauw, vandaag ben ik alweer mijn 4de week in Surabaya ingegaan. Wat gaat de tijd hier snel..! Alleen maar een goed teken toch? De afgelopen weken weer veel gemaakt, sorry voor de radiostilte!
Afgelopen 2 weken heb ik behoorlijk wat afdelingen gezien in het dr. Sutomo hospital. Het dr. Sutomo hospital bestaat uit twee delen. Het privé ziekenhuis en het overheidsziekenhuis. Het privé ziekenhuis is opgezet om geld te generen en is dan ook erg mooi, schoon en goed geregeld. Stiekem heeft het meer weg van een hotel dan een ziekenhuis... Het overheidsziekenhuis daarentegen is zeer arm en slecht onderhouden. We hebben dan ook behoorlijk wat schokkende dingen gezien in het ziekenhuis. Wel moet gezegd worden dat de Indonesiërs met de gelimiteerde middelen veel goeds doen. Maar aan onze standaarden voldoet het niet.
We hebben de volgende afdelingen ondertussen gezien: ICU, NICU, ICCU, Burn Unit, S.E.H., Observatie, Longafdeling, Chirurgische afdeling, O.K. (dus operaties) en Neurochirurgie. Op alle afdelingen, behalve de OK, zijn er een paar dingen hetzelfde.
1. Er liggen standaard teveel mensen op de afdeling. 2. Het onderhoud is erg achterstallig. 3. Er worden zeer creatieve oplossingen bedacht om iemand zo goed mogelijk zorg aan te bieden. 4. Wanneer wij binnenkomen worden alle werkzaamheden stilgelegd en gaat alle aandacht naar ons, erg jammer want zo zien we nooit iemand werken. 5. Alles, maar dan ook alles draait om geld.
Alle handelingen die worden uitgevoerd, worden nauwkeurig bijgehouden zodat aan het einde van de behandeling een zeer nette en nauwkeurige rekening gepresenteerd kan worden. Nou gebeurt dit in Nederland natuurlijk ook en draait ook in Nederland alles om geld. Maar hier is het zo zichtbaar en tastbaar. Om deze reden wordt er zeer lang gewacht met een bezoek aan het ziekenhuis, in de hoop dat het vanzelf overgaat of omdat de patiënt geen geld heeft. Dus wanneer de patiënt eindelijk naar het ziekenhuis gaat het vaak ernstiger is dan wanneer hij direct gekomen was. De soort behandeling en soort medicatie en zorg hangt ook sterk af van de hoeveelheid geld de patiënt te besteden heeft. Terwijl in Nederland, iedereen goede zorg krijgt. Maar ook hier geldt: Keep smiling! (Indonesian Style)
Naast stage lopen doen we ook andere dingen. Meestal duurt de stage niet lang en zijn we vroeg thuis, maar aangezien het nogal vermoeiend is slapen we ook ‘s middags wel een uurtje (wat wel eens kan uitlopen tot wat meer uurtjes...). Toch slapen we niet de hele tijd en maken we ook wel hele leuke dingen mee!
Donderdag 11 oktober zijn we naar een festival gegaan op de Grand City Mall. We waren er al een paar keer langsgereden en hadden al heel wat bedrijvigheid gezien dus zijn we er uiteindelijk naar toe gegaan. Binnen waren allemaal standjes en dingen zoals een cheerleader wedstrijd waar spectaculaire stunts werden uitgevoerd, verder kon je er vooral heel veel kopen. We hadden het vrij snel gezien dus zijn we naar buiten gegaan naar de muziek, er was namelijk een reggae concert! Blijkbaar trad er een bekende gast op, dus het was behoorlijk vol. Maar natuurlijk werd er voor ons, witte dames en een Colombiaanse, ruim plaats gemaakt. Hier wilde natuurlijk veel mensen met ons op de foto en kregen we zelfs de nodige drankjes en sigaartjes aangeboden (Hoezo moslim?). Uit veiligheidsoverwegingen hebben we maar niets aangenomen ;)! Toen de muziek begon ging het natuurlijk los, we voelde zelfs de grond onder ons trillen! Na heel wat gezweet te hebben maar een drankje gehaald waarna de eerste regenbui sinds heel lang losbarstte. Een erg mooi gezicht, zeker toen de stroom ook nog uitviel...
Net zoals in Tilburg en Maastricht vind ik het ook leuk om hier een dansje te doen. Kroegen hebben ze hier niet echt, maar wel discotheken. Op vrijdag 12 oktober zijn we deze dus gaan verkennen. Via via hadden we een leuk adresje gekregen, namelijk de Blowfish. Meestal weten we niet waar onze locatie ligt dus vragen we op goed geluk aan de taxi chauffeur of hij ons daar naar toe brengt. Meestal gaat dit goed, alleen vanavond dus even niet. Wegens miscommunicatie werden we bij de Bluefish afgezet, maar ach het komt vaker voor dat wij dingen anders uitspreken en het leek zoveel op elkaar dat we ons nog niet van kwaad bewust waren. Totdat we naar binnen gingen... Het bleek namelijk een hoerenknal te zijn! Daarom was de eigenaar zo blij dat we binnen kwamen! Uiteindelijk hebben we hier maar een drankje gedaan aangezien we moesten wachten op de Colombiaanse. Een interessante ervaring... Uiteindelijk toch een leuke avond gehad in de Foreplay (Blow fish was dicht..). Natuurlijk met een biertje in de hand, alleen is dat hier nogal een duur grapje (lees: €5,-), ach ja het was wel lekker Heineken =)!
Toppunt van die week was toch wel zondag 14 oktober, helaas heb ik de familiedag hierdoor gemist, maar deze ervaring maakte het wel goed. Er was namelijk een hele grote parade bij het gouverneursgebouw (hier hebben de Nederlanders nog gezeten, een nogal oud gebouw dus) waar alle culturen van Oost Java werden getoond. Super mooi en erg interessant om te zien. Na de parade wilde ik natuurlijk graag het gebouw even zien, wat ze erg leuk vonden. Het gouverneursgebouw is nog door de Nederlanders gebouwd. In de hal hangt dan ook een schilderij met Nederlandse tekst en in de officiële ruimte hangen alle gouverneurs van Oost Java, waaronder de Nederlanders. Bij terugkomst liepen we praktisch tegen de gouverneur aan, waarna we werden voorgesteld. Hij vond ons blijkbaar zo interessant dat hij ons uitnodigde voor het diner! Onze Indonesische begeleiders stonden helemaal versteld (en wij ook), dineren met de gouverneur van Oost Java?! Dit lieten wij natuurlijk niet aan ons voorbij gaan. Zo zaten wij op zondagavond sjiek te dineren met de gouverneur van Oost Java. Een zeer aparte maar mooi ervaring.
Ondertussen leren we steeds meer mensen kennen. Van over de hele wereld zitten hier mensen. Zo hebben we ondertussen mensen uit France, Colombia, Madagaskar, Rusland, Argentini, Mexico en Suriname leren kennen. Met deze mensen spreken we dan ook geregeld af.
Woensdag 17 oktober is ook nog even het vermelden waard. Die avond zijn we uit eten genomen door onze decaan, een erg leuke vrouw. Zij heeft ons meegenomen naar een Japans restaurant, daar aangekomen deed het ons erg denken aan het Nederlands gourmetten. Op tafel stond namelijk een grill en een soort bouillon pan waar je van alles in kon koken. Alleen het stokbrood met kruidenboter miste.
Zoals je kan lezen vliegen de dagen echt voorbij, ik heb het erg naar mijn zin maar we worden ook heel erg bezig gehouden. Ook een beetje eigen schuld natuurlijk, we zijn er (maar) 3 maanden en ik wil natuurlijk alles zien. Naast leuke dingen doen en stage lopen ben ik ook erg druk bezig met mijn afstuderen. Ik vind het steeds interessanter worden. De zorg is hier zo anders dan in Nederland, het is niet per definitie slechter maar wel anders. Nederland en Indonesië kan zeker van elkaar leren, maar dat is iets voor over 3 maanden.. Wanneer ik mijn afstudeeronderzoek heb afgerond ;)!
Tot schrijvens!
Veel liefs uit het warme Surabaya,
Jeanne
Afgelopen 2 weken heb ik behoorlijk wat afdelingen gezien in het dr. Sutomo hospital. Het dr. Sutomo hospital bestaat uit twee delen. Het privé ziekenhuis en het overheidsziekenhuis. Het privé ziekenhuis is opgezet om geld te generen en is dan ook erg mooi, schoon en goed geregeld. Stiekem heeft het meer weg van een hotel dan een ziekenhuis... Het overheidsziekenhuis daarentegen is zeer arm en slecht onderhouden. We hebben dan ook behoorlijk wat schokkende dingen gezien in het ziekenhuis. Wel moet gezegd worden dat de Indonesiërs met de gelimiteerde middelen veel goeds doen. Maar aan onze standaarden voldoet het niet.
We hebben de volgende afdelingen ondertussen gezien: ICU, NICU, ICCU, Burn Unit, S.E.H., Observatie, Longafdeling, Chirurgische afdeling, O.K. (dus operaties) en Neurochirurgie. Op alle afdelingen, behalve de OK, zijn er een paar dingen hetzelfde.
1. Er liggen standaard teveel mensen op de afdeling. 2. Het onderhoud is erg achterstallig. 3. Er worden zeer creatieve oplossingen bedacht om iemand zo goed mogelijk zorg aan te bieden. 4. Wanneer wij binnenkomen worden alle werkzaamheden stilgelegd en gaat alle aandacht naar ons, erg jammer want zo zien we nooit iemand werken. 5. Alles, maar dan ook alles draait om geld.
Alle handelingen die worden uitgevoerd, worden nauwkeurig bijgehouden zodat aan het einde van de behandeling een zeer nette en nauwkeurige rekening gepresenteerd kan worden. Nou gebeurt dit in Nederland natuurlijk ook en draait ook in Nederland alles om geld. Maar hier is het zo zichtbaar en tastbaar. Om deze reden wordt er zeer lang gewacht met een bezoek aan het ziekenhuis, in de hoop dat het vanzelf overgaat of omdat de patiënt geen geld heeft. Dus wanneer de patiënt eindelijk naar het ziekenhuis gaat het vaak ernstiger is dan wanneer hij direct gekomen was. De soort behandeling en soort medicatie en zorg hangt ook sterk af van de hoeveelheid geld de patiënt te besteden heeft. Terwijl in Nederland, iedereen goede zorg krijgt. Maar ook hier geldt: Keep smiling! (Indonesian Style)
Naast stage lopen doen we ook andere dingen. Meestal duurt de stage niet lang en zijn we vroeg thuis, maar aangezien het nogal vermoeiend is slapen we ook ‘s middags wel een uurtje (wat wel eens kan uitlopen tot wat meer uurtjes...). Toch slapen we niet de hele tijd en maken we ook wel hele leuke dingen mee!
Donderdag 11 oktober zijn we naar een festival gegaan op de Grand City Mall. We waren er al een paar keer langsgereden en hadden al heel wat bedrijvigheid gezien dus zijn we er uiteindelijk naar toe gegaan. Binnen waren allemaal standjes en dingen zoals een cheerleader wedstrijd waar spectaculaire stunts werden uitgevoerd, verder kon je er vooral heel veel kopen. We hadden het vrij snel gezien dus zijn we naar buiten gegaan naar de muziek, er was namelijk een reggae concert! Blijkbaar trad er een bekende gast op, dus het was behoorlijk vol. Maar natuurlijk werd er voor ons, witte dames en een Colombiaanse, ruim plaats gemaakt. Hier wilde natuurlijk veel mensen met ons op de foto en kregen we zelfs de nodige drankjes en sigaartjes aangeboden (Hoezo moslim?). Uit veiligheidsoverwegingen hebben we maar niets aangenomen ;)! Toen de muziek begon ging het natuurlijk los, we voelde zelfs de grond onder ons trillen! Na heel wat gezweet te hebben maar een drankje gehaald waarna de eerste regenbui sinds heel lang losbarstte. Een erg mooi gezicht, zeker toen de stroom ook nog uitviel...
Net zoals in Tilburg en Maastricht vind ik het ook leuk om hier een dansje te doen. Kroegen hebben ze hier niet echt, maar wel discotheken. Op vrijdag 12 oktober zijn we deze dus gaan verkennen. Via via hadden we een leuk adresje gekregen, namelijk de Blowfish. Meestal weten we niet waar onze locatie ligt dus vragen we op goed geluk aan de taxi chauffeur of hij ons daar naar toe brengt. Meestal gaat dit goed, alleen vanavond dus even niet. Wegens miscommunicatie werden we bij de Bluefish afgezet, maar ach het komt vaker voor dat wij dingen anders uitspreken en het leek zoveel op elkaar dat we ons nog niet van kwaad bewust waren. Totdat we naar binnen gingen... Het bleek namelijk een hoerenknal te zijn! Daarom was de eigenaar zo blij dat we binnen kwamen! Uiteindelijk hebben we hier maar een drankje gedaan aangezien we moesten wachten op de Colombiaanse. Een interessante ervaring... Uiteindelijk toch een leuke avond gehad in de Foreplay (Blow fish was dicht..). Natuurlijk met een biertje in de hand, alleen is dat hier nogal een duur grapje (lees: €5,-), ach ja het was wel lekker Heineken =)!
Toppunt van die week was toch wel zondag 14 oktober, helaas heb ik de familiedag hierdoor gemist, maar deze ervaring maakte het wel goed. Er was namelijk een hele grote parade bij het gouverneursgebouw (hier hebben de Nederlanders nog gezeten, een nogal oud gebouw dus) waar alle culturen van Oost Java werden getoond. Super mooi en erg interessant om te zien. Na de parade wilde ik natuurlijk graag het gebouw even zien, wat ze erg leuk vonden. Het gouverneursgebouw is nog door de Nederlanders gebouwd. In de hal hangt dan ook een schilderij met Nederlandse tekst en in de officiële ruimte hangen alle gouverneurs van Oost Java, waaronder de Nederlanders. Bij terugkomst liepen we praktisch tegen de gouverneur aan, waarna we werden voorgesteld. Hij vond ons blijkbaar zo interessant dat hij ons uitnodigde voor het diner! Onze Indonesische begeleiders stonden helemaal versteld (en wij ook), dineren met de gouverneur van Oost Java?! Dit lieten wij natuurlijk niet aan ons voorbij gaan. Zo zaten wij op zondagavond sjiek te dineren met de gouverneur van Oost Java. Een zeer aparte maar mooi ervaring.
Ondertussen leren we steeds meer mensen kennen. Van over de hele wereld zitten hier mensen. Zo hebben we ondertussen mensen uit France, Colombia, Madagaskar, Rusland, Argentini, Mexico en Suriname leren kennen. Met deze mensen spreken we dan ook geregeld af.
Woensdag 17 oktober is ook nog even het vermelden waard. Die avond zijn we uit eten genomen door onze decaan, een erg leuke vrouw. Zij heeft ons meegenomen naar een Japans restaurant, daar aangekomen deed het ons erg denken aan het Nederlands gourmetten. Op tafel stond namelijk een grill en een soort bouillon pan waar je van alles in kon koken. Alleen het stokbrood met kruidenboter miste.
Zoals je kan lezen vliegen de dagen echt voorbij, ik heb het erg naar mijn zin maar we worden ook heel erg bezig gehouden. Ook een beetje eigen schuld natuurlijk, we zijn er (maar) 3 maanden en ik wil natuurlijk alles zien. Naast leuke dingen doen en stage lopen ben ik ook erg druk bezig met mijn afstuderen. Ik vind het steeds interessanter worden. De zorg is hier zo anders dan in Nederland, het is niet per definitie slechter maar wel anders. Nederland en Indonesië kan zeker van elkaar leren, maar dat is iets voor over 3 maanden.. Wanneer ik mijn afstudeeronderzoek heb afgerond ;)!
Tot schrijvens!
Veel liefs uit het warme Surabaya,
Jeanne
-
22 Oktober 2012 - 16:58
Lisha En Franzel:
Dag Jeanne, vet grappig van die hoerentent (wist niet dat je er ook nog wat had gedronken :P). Leuk dat je weer een blogje schrijft want het was idd al weer een tijdje geleden! Franz mist je nog steeds heel erg, hij ligt de hele dag (slapend) op je te wachten ;) Ik hoop dat ik ook naar Indonesië kan komen, ligt een beetje aan de datum en geld, maar dat zien we nog wel. Hopelijk horen we snel weer wat van je! xxx en een likje van Franz -
22 Oktober 2012 - 18:51
Mi-ja:
Leuk weer een bericht van jou te kunnen lezen,zo genieten wij ook een beetje mee.Wat kostte een pilsje in de blue fish en lieten ze je daar wel met rust ?wat heb jij op die korte tijd al veel gezien.Geniet er maar van,je ziet zelf hoe snel het voorbij is.Leefs oet Mestreech.De wasblomme. -
22 Oktober 2012 - 19:59
Jet:
Heee die Jeanne,
Natuurlijk hebben we je gemist op de familiedag... Maar harstikke "sjiek" wat je allemaal meemaakt.
Het is een genot om je belevenissen mee te mogen beleven via een spannend verslag. Wat "witte dames" al kunnen bereiken.... Spannend allemaal. Leuke verslaglegging trouwens.... ook van de ziekenhuis situatie. Komt wel goed met je stage eindverslag.
Jeanne geniet er van en de groeten uit een zonnig en kleurrijk "Schweikese". Het is volop herfst hier. -
22 Oktober 2012 - 20:25
Fleur:
Ha Jeanne, het is erg leuk om je berichten te lezen! Wauw, je maakt echt veel mee! Hi, hi, van het terechtkomen in een hoerenknal tot het dineren met de gouverneur van Oost Java.. wat een mooie ervaringen allemaal! Veel plezier nog verder, geniet er lekker van en tot snel weer! veel groetjes van ons en een dikke knuffel van Felice! -
22 Oktober 2012 - 21:16
Riet:
Hallo Jeanne
Dat is mich toch get. Dat heet pap noe noeist mit gemaakt, dineren mit de gouverneur. Zelfs menier Bovens heet hum nog neet gevroagd. Zo'n regenbui kan dan toch even lekker wat verkoeling brengen. Werk ze, geniet en doe wat je leuk vindt. xxxxx mam -
23 Oktober 2012 - 13:36
Jeanne Piters:
Leuk om alle reacties te lezen! Bedankt!
@Lisha; Ja het was geen echte hoerenknal, maar de dames hadden zeer korte rokjes en naja soort bikini's. Daar ook voor het eerst 'Bintang' gehad (Indonesisch bier). Was lekker! Alleen veels te veel (liter fles..) en het was warm haha.
@Tante Mi-Ja Een pilsje in de Blue fish was een stuk goedkoper, maar je kreeg dan ook Indonesisch warm bier, dus dat was ook niet alles. Ja gelukkig werden we met rust gelaten, eigenlijk meer dan in andere tenten waarschijnlijk voelde de heren zich ook een beetje opgelaten haha.
@Tante Jet, daankewel! De herfstkleuren zijn hier totaal niet zichtbaar. De zon straalt nog even hard als altijd, terwijl het nu allang regenseizoen had moeten zijn. Ondertussen ben ik 1 grote sproet aan het worden, weer eens wat anders dan mijn witte kleur.
@Fleur Knuffels & groetjes terug!
<3
-
25 Oktober 2012 - 10:54
Jeannejules:
Leuk om jouw ervaringen in Indonesie te volgen.Blijven zo goed op de hoogte van de vooral ook buiten het ziekenhuis ervaringen.Succes met het verdere verloop van je stage.
Jules en jeanne
