Mister Mister!

Selemat Sore!

De afgelopen dagen ben ik erg druk geweest met school, aangezien ik deze week mijn tussenrapport al moet inleveren. Vaak zit ik toch nog zonder internet of heel langzaam en dat is dan toch wel een behoorlijke handicap. Maar keump good, hoop dat ik iets moois kan inleveren.

Toch weer wat dingen meegemaakt. Zo ben ik dinsdag middag (23e) de stad in gegaan (was gaar van in mijn kamertje zitten) om deze wat meer te verkennen. Ik wilde heel graag de Klenteng Hok Teck Tian zien, een oud chinees tempeltje in China town. China town was voor mij niet super chinees, zie al de hele dag Aziaten die voor mij allemaal op elkaar lijken.. De toegangspoort daarentegen was wel echt typisch chinees net zoals de tempel. De tempel was erg klein en super druk met allemaal kleine dingetjes. Erg leuk! Ook rook het er heerlijk naar wierook.

Vanuit de tempel ben ik even door China town gelopen, wat ik niet helemaal prettig vond. Het was er erg klein en smal, iedereen keek me aan en riep ‘Mister Mister’ (Dat is het enige Engels dat ze hier kunnen..) Nu ben ik dat ondertussen wel gewend, alleen was het daar toch anders. Heb het idee dat China town een dorp in een stad is en heel erg gesloten is. Maar goed, ook weer een ervaring. Iedereen vond het leuk dat ik er was. De muziek werd zelfs aangezet als ik langskwam. Ook heb ik daar een aapje gezien, hij deed allemaal kunstjes. Toen ik langsliep stapte hij op zijn motertje om me tegemoet te rijden. Erg grappig!

Vandaar heb ik de ‘Kali mas’ (oftewel goudrivier) gevolgd. Helaas doet deze stinkende rivier geen eer aan zijn naam. Voordat ik deze rivier kon volgen moest ik oversteken op een verschrikkelijk druk kruispunt waar maar geen einde aan het drukke verkeer leek te komen. Uiteindelijk ben ik maar gewoon overgestoken. Ze zien me toch wel!

Uiteindelijk bij Tuga Pahlawan gekomen. Een 45m hoge heldenmonument ter ere van de slag om Surabaya. Erg leuk en rustig, er staat een standbeeld van Soekarno en Hatta. De grootse mannen van die tijd. Er was ook nog een museum maar die was gesloten, voor de volgende keer.

Van de Tuga Pahlawan een beetje gaan rondkijken, zag dat er allemaal jongetjes in de Kali Mas aan het vissen waren dus daar wilde ik wel even gaan kijken. Alleen ben ik daar de weg een beetje kwijt geraakt. Het was tegen 5 uur (om half 6 is het hier donker) en ik was in een vrij arme wijk, niet iets om alleen in rondtelopen met mijn waardevolle spullen. Dus wilde ik graag een taxi pakken naar huis, alleen kwamen die hier niet. Dus toen maar aan een Becak gevraagd of hij me naar een shoppingmall wilde brengen zodat ik daar een taxi kon pakken. Alleen begreep de goede man me niet. Ondertussen kwam het hele dorp om me te ‘helpen’, helaas kwam ik daar niet zo ver mee.. Was nogal blij toen een meisje in schoolkleren me wenkte, zij kon namelijk een beetje Engels. Ik vroeg aan haar of ze voor me een taxi wilde bellen, alleen hadden haar en mijn telefoon hier geen bereik (Ja in zo’n uithoek zat ik!) Uiteindelijk stelde haar moeder voor om me naar huis te brengen met de scooter. Yes dacht ik! Sinds ik hier zit wil ik al heel graag bij iemand achterop de scooter, dat is namelijk Het vervoer in Surabaya. Dus werd ik meegenomen naar haar huis, wat ook een ervaring was. Het was een hele smalle straat, typisch Indonesisch, met een nog smallere gang naar haar huis. Het huis was heel erg klein en een beetje een rommeltje, maar wel gezellig. Ze hadden geen stromend water, er was dan ook een jongen heel hard bezig om water uit een waterput te halen. Apart om te zien, echt een reality check. Ze deed erg haar best om met me te praten, wat ook redelijk lukte met het Ind – Eng woordenboek en natuurlijk google translate, lang leven de techniek!

Nou, de scootertrip. Wauw! Super gaaf! Precies zoals ik had verwacht en leuker. Er werd eindelijk eens niet naar me gekeken als ‘Hey daar heb je een buitenlander‘. Ze scheuren hier erg hard en (voor ons) chaotisch. Een erg leuke ervaring!

Nou, ik moet weer verder werken aan mijn rapportje =)! Morgen gaan we naar Bromo, iets om naar uit te kijken. Hou jullie op de hoogte!

Veel liefs uit het nog altijd warme Surabaya,

Jeanne