Één woord. Wauw!
Blijf op de hoogte en volg Jeanne
29 Oktober 2012 | Indonesië, Soerabaja
Selamat Siang,
Het afgelopen weekend stond voor mij in het teken van dingen voor het eerst doen, er waren behoorlijk wat eerste keertjes dit weekend.
Vrijdag (26 oktober) zijn we om 14.00 uur aangereden naar Bromo. In tegenstelling tot onze eerdere ervaringen met Indonesiërs waren de reisleidster en chauffeur precies op tijd. Ook weer eens fijn voor de verandering! Onze reisleidster was een klein dametje genaamd Dwi, een echte ‘adventurer’ en een schat van een dame. Ze heeft ons het hele weekend echt super begeleid en onze de mooie plekjes laten zien.
Als eerste zijn we richting Sidoerjo gegaan, een plaatsje die toevallig op de route ligt. Hier hebben we de Danau Lumpur Lapindo gezien, een meer van modder. Tijdens een boring in 2006 werd een waterreservoir geraakt welke onder zeer hoge druk stond. Sindsdien spuit er heet water door het boorgat omhoog, neemt onderweg zand etc. mee, wat ten slotte als hete modder aan de oppervlakte komt. Dagelijks stroomt er meer dan 170.000m3 modder uit het gat. Een behoorlijk raar uitzicht. De modderplas is 10 meter diep met een behoorlijk groot oppervlakte. Modder zover het oog reikt! Sowieso was het beklimmen van de dijk al een grap eerste klas. Er waren steigers gemaakt van alle rotzooi die maar gevonden kon worden, erg stabiel was het dus niet.
Na Sidoerja doorgereden naar Bromo via Tongas. Vanaf Tongas stopte de ‘normale weg’ en vervolgde we onze reis door kronkelige bergwegen. Hier werd ook de airco uitgezet aangezien de auto het anders niet aankon. Rond 17 uur kwamen we aan Probolinggo waar ons hotel (Yoschi’s) was, alleen zijn we direct doorgereden naar de berg zodat we nog even konden genieten van het uitzicht op Bromo. We waren op een behoorlijke hoogte en het was al behoorlijk afgekoeld, de lokale bevolking stond dus dik ingepakt met mutsen handschoenen en omslagdoeken terwijl wij met onze zomerse kleding de auto uit stapten. Het was fris ja, maar zo koud als in Nederland nog lang niet. Het uitzicht was nu al prachtig en grootst. Helaas konden we niet lang genieten van het uitzicht omdat het hier erg snel donker wordt, alsof iemand het licht uitzet.
Na een heerlijke maaltijd met zicht op de vulkaan, naar ons hotel gegaan om ons te settelen en klaar te maken voor de (korte) nacht. Tijdens het nakletsen hebben we 2 Nederlanders ontmoet waar we een gezellige avond mee hebben gehad. Er waren zeer veel toeristen in het hotel, veel Belgen, Fransen en Nederlanders. Ook was er veel Indonesisch volk aangezien het een feestdag (Eid Al-Adha) was.
Om 3.00 uur ‘s nachts ging de wekker. Stiekem heb ik altijd wat moeite met opstaan, zeker als het buiten mijn bed kouder is dan in mijn bed maar vandaag was ik er zo uit. Ik was zo benieuwd naar Bromo en ik wilde natuurlijk niets missen van de zonsopgang! Om 4 uur vertrokken we met de Jeep (die hadden we echt nodig voor deze weg!) naar uitkijkpunt 2, welke op een berg tegenover de Bromo ligt. Na een stevige wandeling, kwamen we aan op de top van de berg waarbij we een prachtig uitzicht hadden over het dal, de volkaan Bromo, de Batok berg en de Semeru berg. Wauw, wat een uitzicht. Hier zijn dan ook de nodige foto’s gekiekt van elkaar en van het uitzicht.
Na de zonsopgang zijn we terug gegaan naar de jeep welke ons door de Laut Pasir Tengger naar de voet van de vulkaan Bromo heeft gereden. Laut Pasir Tengger liet me heel erg denken aan Lord of the Rings. Het is echt een stuk niemands land met alleen maar as. Eenmaal aangekomen werden we met paarden naar boven gebracht. Ik vind paarden erg mooi, maar ook een beetje onbetrouwbaar. Zeker omdat ik ze zelf niet kan besturen. Ook was het zadel te klein afgesteld waardoor ik niet super comfortabel erop zat. Om mijn toch wat aanwezige angst te bevestigen ging het paard ook nog een beetje moeilijk doen. Na wat tegenstribbelen toch boven gekomen, uiteindelijk was het toch wel een lief paardje ;). Het laatste stukje moesten we zelf lopen, wat vrij zwaar was. Er was heel veel as waar je steeds in wegzakte. Gelukkig was er een trap, alleen stond hier en dikke rij voor. Natuurlijk liet onze gids zich hierdoor niet tegenhouden en ging opzoek naar een manier om sneller naar boven te komen. Deze vond ze, we zijn door het zand naast de trap omhoog geklauterd. Behoorlijk zwaar, maar super melig en op de top kreeg je echt waar voor je geld. Wat een uitzicht. We konden zo de krater in kijken waar allemaal rook uitkwam. Sommige stukken van de rand waren vrij smal, hier hebben we dus letterlijk ‘on the edge’ gelopen. De afdeling van de volkaan was ook erg leuk, de trap was natuurlijk nog steeds te druk dus zijn we naar onder gegleden (ala snowboard style).
Op de terugweg zijn we lang de Terjun Madakaripura watervallen gegaan. Hier kregen we ieder een jongen die onze hand vast hield tijdens de tocht naar de watervallen en ja die had ik echt hard nodig. We moesten over stenen en door water, maar toen al met een prachtig uitzicht. Bij de waterval aangekomen was ik toch wel even stil. Ik heb altijd al een fascinatie gehad voor de kracht van water, wat hier duidelijk zichtbaar was. De berg was rond afgeslepen waardoor je een soort ovaalvormige waterval had. Om het helemaal af te maken vlogen de vogeltjes door de lucht, vrolijk fluitend. Hier hebben we weer heel wat foto’s gemaakt, een hele fotoshoot zelfs. Bezoekers wilde ook graag met ons op de foto, waar ik niet op mijn charmants opsta aangezien ik nogal nat was geworden van de waterval.
Na een lange rit weer aangekomen in Surabaya. Wat een wereld van verschil...
Het afgelopen weekend stond voor mij in het teken van dingen voor het eerst doen, er waren behoorlijk wat eerste keertjes dit weekend.
Vrijdag (26 oktober) zijn we om 14.00 uur aangereden naar Bromo. In tegenstelling tot onze eerdere ervaringen met Indonesiërs waren de reisleidster en chauffeur precies op tijd. Ook weer eens fijn voor de verandering! Onze reisleidster was een klein dametje genaamd Dwi, een echte ‘adventurer’ en een schat van een dame. Ze heeft ons het hele weekend echt super begeleid en onze de mooie plekjes laten zien.
Als eerste zijn we richting Sidoerjo gegaan, een plaatsje die toevallig op de route ligt. Hier hebben we de Danau Lumpur Lapindo gezien, een meer van modder. Tijdens een boring in 2006 werd een waterreservoir geraakt welke onder zeer hoge druk stond. Sindsdien spuit er heet water door het boorgat omhoog, neemt onderweg zand etc. mee, wat ten slotte als hete modder aan de oppervlakte komt. Dagelijks stroomt er meer dan 170.000m3 modder uit het gat. Een behoorlijk raar uitzicht. De modderplas is 10 meter diep met een behoorlijk groot oppervlakte. Modder zover het oog reikt! Sowieso was het beklimmen van de dijk al een grap eerste klas. Er waren steigers gemaakt van alle rotzooi die maar gevonden kon worden, erg stabiel was het dus niet.
Na Sidoerja doorgereden naar Bromo via Tongas. Vanaf Tongas stopte de ‘normale weg’ en vervolgde we onze reis door kronkelige bergwegen. Hier werd ook de airco uitgezet aangezien de auto het anders niet aankon. Rond 17 uur kwamen we aan Probolinggo waar ons hotel (Yoschi’s) was, alleen zijn we direct doorgereden naar de berg zodat we nog even konden genieten van het uitzicht op Bromo. We waren op een behoorlijke hoogte en het was al behoorlijk afgekoeld, de lokale bevolking stond dus dik ingepakt met mutsen handschoenen en omslagdoeken terwijl wij met onze zomerse kleding de auto uit stapten. Het was fris ja, maar zo koud als in Nederland nog lang niet. Het uitzicht was nu al prachtig en grootst. Helaas konden we niet lang genieten van het uitzicht omdat het hier erg snel donker wordt, alsof iemand het licht uitzet.
Na een heerlijke maaltijd met zicht op de vulkaan, naar ons hotel gegaan om ons te settelen en klaar te maken voor de (korte) nacht. Tijdens het nakletsen hebben we 2 Nederlanders ontmoet waar we een gezellige avond mee hebben gehad. Er waren zeer veel toeristen in het hotel, veel Belgen, Fransen en Nederlanders. Ook was er veel Indonesisch volk aangezien het een feestdag (Eid Al-Adha) was.
Om 3.00 uur ‘s nachts ging de wekker. Stiekem heb ik altijd wat moeite met opstaan, zeker als het buiten mijn bed kouder is dan in mijn bed maar vandaag was ik er zo uit. Ik was zo benieuwd naar Bromo en ik wilde natuurlijk niets missen van de zonsopgang! Om 4 uur vertrokken we met de Jeep (die hadden we echt nodig voor deze weg!) naar uitkijkpunt 2, welke op een berg tegenover de Bromo ligt. Na een stevige wandeling, kwamen we aan op de top van de berg waarbij we een prachtig uitzicht hadden over het dal, de volkaan Bromo, de Batok berg en de Semeru berg. Wauw, wat een uitzicht. Hier zijn dan ook de nodige foto’s gekiekt van elkaar en van het uitzicht.
Na de zonsopgang zijn we terug gegaan naar de jeep welke ons door de Laut Pasir Tengger naar de voet van de vulkaan Bromo heeft gereden. Laut Pasir Tengger liet me heel erg denken aan Lord of the Rings. Het is echt een stuk niemands land met alleen maar as. Eenmaal aangekomen werden we met paarden naar boven gebracht. Ik vind paarden erg mooi, maar ook een beetje onbetrouwbaar. Zeker omdat ik ze zelf niet kan besturen. Ook was het zadel te klein afgesteld waardoor ik niet super comfortabel erop zat. Om mijn toch wat aanwezige angst te bevestigen ging het paard ook nog een beetje moeilijk doen. Na wat tegenstribbelen toch boven gekomen, uiteindelijk was het toch wel een lief paardje ;). Het laatste stukje moesten we zelf lopen, wat vrij zwaar was. Er was heel veel as waar je steeds in wegzakte. Gelukkig was er een trap, alleen stond hier en dikke rij voor. Natuurlijk liet onze gids zich hierdoor niet tegenhouden en ging opzoek naar een manier om sneller naar boven te komen. Deze vond ze, we zijn door het zand naast de trap omhoog geklauterd. Behoorlijk zwaar, maar super melig en op de top kreeg je echt waar voor je geld. Wat een uitzicht. We konden zo de krater in kijken waar allemaal rook uitkwam. Sommige stukken van de rand waren vrij smal, hier hebben we dus letterlijk ‘on the edge’ gelopen. De afdeling van de volkaan was ook erg leuk, de trap was natuurlijk nog steeds te druk dus zijn we naar onder gegleden (ala snowboard style).
Op de terugweg zijn we lang de Terjun Madakaripura watervallen gegaan. Hier kregen we ieder een jongen die onze hand vast hield tijdens de tocht naar de watervallen en ja die had ik echt hard nodig. We moesten over stenen en door water, maar toen al met een prachtig uitzicht. Bij de waterval aangekomen was ik toch wel even stil. Ik heb altijd al een fascinatie gehad voor de kracht van water, wat hier duidelijk zichtbaar was. De berg was rond afgeslepen waardoor je een soort ovaalvormige waterval had. Om het helemaal af te maken vlogen de vogeltjes door de lucht, vrolijk fluitend. Hier hebben we weer heel wat foto’s gemaakt, een hele fotoshoot zelfs. Bezoekers wilde ook graag met ons op de foto, waar ik niet op mijn charmants opsta aangezien ik nogal nat was geworden van de waterval.
Na een lange rit weer aangekomen in Surabaya. Wat een wereld van verschil...
-
29 Oktober 2012 - 11:40
Lisha En Franzel (je Broertje Slaapt Nog ;)):
Ik heb een paar foto's gezien van de waterval, echt ontzettend mooi! En vet stoer dat je half de vulkaan in mocht. En je hebt niet even lekker een modderbad genomen bij dat moddermeer? ;) -
29 Oktober 2012 - 12:52
Anne:
Super vet om dit allemaal zo te lezen! Je hebt daar echt een gewelidge tijd volgens mij! Hoop snel wat foto's te zien, wan tik word tnu toch wel erg nieuwsgierig! -
29 Oktober 2012 - 13:45
Liza:
Hee,
Super leuk om al je verhalen te lezen. En wat je allemaal ziet en meemaakt. Wat een verschil met NL:)
xxx -
29 Oktober 2012 - 17:14
Mi-ja:
IK wou dat ik erbij was.Je schrijft erg leuk en wat heb je weer veel moois gezien! Dat is echt WAUW !! Geniet geniet en geniet (en pas ondertussen wel op voor verdwalen want dat vond ik toch wel eng) X Mi-ja -
29 Oktober 2012 - 17:14
Mi-ja:
IK wou dat ik erbij was.Je schrijft erg leuk en wat heb je weer veel moois gezien! Dat is echt WAUW !! Geniet geniet en geniet (en pas ondertussen wel op voor verdwalen want dat vond ik toch wel eng) X Mi-ja -
29 Oktober 2012 - 18:17
JeanneJules:
Wat een mooie en spannende ervaring.We hebben meteen de foto,s van precies twintig jaar geledenweer ingezien om dezelfde tocht weer te herleven.
Groetjes Jeanne Jules -
30 Oktober 2012 - 17:42
Tante Mène:
hoi Jeanne, wat een geweldige ervaring.Dat je dat mag meemaken. geniet ervan.ik heb van je verhaal genoten en zal je verder volgen. veel succes.kusje -
01 November 2012 - 14:35
Fleur:
Hoi hoi, wow wat een mooie foto's! Super leuk om je belevenissen zo te kunnen volgen. Mooi om zo veel verschillende dingen te zien, bergen, moddermeer, vulkaan, watervallen, lijkt me inderdaad ook echt wauw en eerlijk gezegd ook best onwerkelijk om dit allemaal zo in het echt te zien.. Is bij jullie verder nog steeds zo'n mooi weer, lekker warm en zonnig? Stuur de zon dan ook maar even naar NL ;-) Het regent hier al bijna de hele dag.. bah, echt herfstweer.. Geniet nog lekker verder van alles en ook alvast een heel fijn weekend toegewenst, veel plezier! veel groetjes van ons!
