33 uur

Hallo Allemaal!

Van te voren was al bekend dat ons bezoek aan Borneo een bliksem bezoek zou worden, maar wat was dit gaaf!

Ons tripje begon donderdag om 3.30, we zouden rond 4.30 opgehaald worden (wat natuurlijk 5 uur werd). Op het vliegveld aangekomen onze collega’s gevonden, welke heel wat bagage hadden. In totaal 5 vliegtuigkarretjes vol papier, tassen en andere dingen. Voor ons een heel raar gezicht, voor Indonesiërs blijkbaar normaal. Veel passagiers liepen dan ook met een doosje onder de arm. Het inchecken duurde behoorlijk lang door al onze bagage en de tijd tikte maar door... Uiteindelijk zijn onze namen omgeroepen met de vraag om zo snel mogelijk te boarden, ‘You are delaying the flight’. Om 7.15 zaten we eindelijk in ons vliegtuig, een dik kwartier later dan we zouden vertrekken...


Rond 9.30 aangekomen in Banjarmasin, Kalimatan. Het is maar een (klein) uurtje vliegen, alleen is er een uur tijdsverschil met Surabaya. Na alle bagage weer te hebben geclaimd verder gegaan naar de universiteit waar we een presentatie moesten geven. Ik dacht, ach zal wel meevallen met het aantal mensen dat er zit maar de college zaal zat bom vol met studenten. Onderste gedeelte de meiden en boven de jongens.

De presentatie ging prima, zeker nadat ik een echt banjarmasinse opening had gebruikt; Apa Habar Pian Sabarataan?! Ik weet nog steeds niet wat het betekend maar het applaus barste los. Zeker toen ik vertelde wat een prachtig land ik Indonesië vond. Na afloop van de colleges werd gevraagd of studenten met ons op de foto mochten, wat wij prima vonden. Toen dit aan de studenten werd verteld werd er geschreeuwd en gejoeld, iedereen sprong van zijn stoel op en rende naar voren. Er zijn zoveel foto’s van ons gemaakt... Bizar!

Na de fotosessie zijn we uit eten gegaan in echte lokale toptent (is ons verteld...). We kregen de plaatselijke specialiteit voorgeschoteld, namelijk een soort kippensoep met rijst. In de soep was alles (maar dan ook echt alles) van de kip gegooid. Niet helemaal mijn ding. Na het eten wilde onze decaan ons eigenlijk naar ons hotel brengen om te rusten, alleen wilde wij dat natuurlijk niet. Wij wilde alles zien!

Vandaar hebben we een boottocht gemaakt over de Matapura rivier. Vanaf hier hadden we prachtig uitzicht op de stad onder het genot van een lekker briesje, want het was natuurlijk weer hartstikke warm. Vanaf de rivier heb je goed zicht op de stad, het leven speelt zich namelijk veelal af rond en op het water. De rivier wordt voor van alles en nog wat gebruikt. Zo zagen we veel mensen zich baden in de rivier, hun tanden poetsen en kleding te wassen. Dit allemaal naast de buurman die zijn behoefte aan het doen was in deze o zo schone rivier maar toch een prachtig gezicht.
Ook is er veel leven op het water met allemaal kleurige snelle bootjes en zwemmende kinderen. In Kalimatan hebben ze ook een hele andere stijl van huizen bouwen dan in Surabaya. De huizen staan op een soort pilaren in het water gebouwd, wat een erg leuk effect biedt. Toch kun je zien dat de huizen zeer armoedig zijn, sommige delen waren ook ingestort.

Na dit leuke tochtje zijn we naar ons hotel gegaan. Kalimatan is nog niet ontdekt door het toerisme, waardoor de plaatselijke faciliteiten eigenlijk niet aan onze westerse maatstaven voldoen om deze reden mochten we in een tophotel overnachten namelijk het Swiss-Belhotel.

Na het opfrissen zijn we weer op pad gegaan, namelijk uit eten in echt Indonesische visrestaurant. Over het algemeen kan ik een goed visje wel waarderen, zeker een lekker verse haring met uitjes of een visje alla pappa en mamma. Indonesische vis is toch een behoorlijk slag anders, de manier waarop het wordt geserveerd bijvoorbeeld en tsjah het oog wil ook wat. Uiteindelijk toch wat dingetjes geprobeerd, waar ook zeker smaakvolle dingen bij zaten maar toch geef ik de voorkeur aan een lekker visje van thuis.
Na het eten rondgereden door de stad. De hele dag hadden we al suikerspinnen gespot, natuurlijk wilde we er graag 1 proberen. Blij als kinderen hebben we de suikerspin opgepeuzeld.

Op straat zagen we allemaal jongeren met een waterpijp, iets dat hier behoorlijk in is. Waarop onze decaan vroeg of wij dat misschien ook wilde doen, nou dat hoef je ons geen 2 keer te vragen. Vervolgens zaten we dus in een soort cafe waar iedereen waterpijp zat te roken, er was behoorlijk wat keus in smaakjes. Uiteindelijk hebben we gekozen voor de grapfruit of druiven smaak (het is me nog steeds niet duidelijk..). Shisha roken vind ik een erg gezellig fenomeen, maar het echt roken doet me niet veel. Hier hebben we ons erg geamuseerd met het blazen van een zo groot mogelijke rookwolk, we zijn er achter gekomen dat wanneer je je krachten bundelt je best wel een behoorlijk wolkje kan maken.

22.30 eindelijk richting bed. Poeh, wat was ik daar blij mee!

Prr Prr, Vrijdag om 4 uur ging weer de wekker. Want tsjah, als je alles wil zien moet je je tijd optimaal benutten. Alleen dacht onze chauffeur daar anders over, uiteindelijk reden we rond 5-6 uur weg van ons hotel naar ons bootje die ons naar de Pasar Apung zou brengen. De Pasar Apung is een markt op het water, een erg leuk fenomeen. Het houdt eigenlijk in dat er allemaal bootjes in de rivier ronddrijven waar je allemaal eten kan kopen. Natuurlijk moet er flink gepingeld worden, dat hoort er hier helemaal bij. Een dame dacht, ha die witte gaan we eens flink wat verkopen! Toen ze onze boot vol begon te leggen met allemaal lychees. Waarop ik haar als een schaap aankeek met een blik van ‘wat doe je?’. Blijkbaar sprak mijn houding boekdelen aangezien er snel iemand van de Indonesische collega’s kwam aanlopen om me te helpen. Uiteindelijk ben ik geëindigd met twee trossen lychees zonder er iets voor te betalen, best knap toch?

Na de markt zijn we doorgevaren naar het apeneiland. Voordat we gingen aanmeren werden snel al onze spullen achter slot en grendel gelegd. We zouden snel erachter komen waarom... Toen we aankwamen werd ons bootje door een hele hoorde aapjes geënterd in de zoektocht naar iets lekkers te eten. Alles wat los zat werd dan ook (hardhandig) onderzocht. Aan land kregen we allemaal pinda’s om aan de apen te voeren, omdat ik nogal voorzichtig en zuinig was met mijn pinda’s had ik er na een tijdje nog behoorlijk wat in mijn hand. Waar een grote aap achter kwam, die me niet wilde laten wegkomen met het stelen van zijn pinda’s! Deze aap sprong dan ook in mijn nek waardoor ik me een ongeluk schrok en ik alleen maar kon zeggen ‘ haal hem van me af, haal hem van me af!!’ iets dat ze in Indonesië niet echt begrijpen. Ik wilde mijn pinda’s dolgraag loslaten alleen ging dit niet aangezien ik in die hand ook mijn camera vast had en alles wat je niet goed vast had werd door ze meegenomen. Vasthouden dus! Maar toch een leuke ervaring.

Bij aankomst in het hotel (7.30) heerlijk westers ontbeten! Hier hebben we dan ook uitgebreid van genoten. Om 9 uur uitgecheckt waarna we weer naar school werden gebracht. Hier begon ons slaapgebrek zich wel te wreken zeker tijdens het college in het bahasa waar we niets van konden volgen. Gelukkig werden we vrij snel naar onze volgende activiteit gebracht. Namelijk een Engels les voor verpleegkundige en internationale studenten. Wij moesten ons kort voorstellen waarna de leerlingen vragen aan ons konden stellen. Na afloop wilde natuurlijk alle studenten weer met ons op de foto, als we nu nog geen trending topic zijn weet ik het ook niet meer...

Na een eenvoudige maaltijd naar onze laatste activiteit gegaan. Namelijk de diamantenmarkt! Dit gebied staat bekend om zijn (goedkopere) diamanten, dit wilde wij natuurlijk even checken want... Diamonds are a girls best friend! Hier hebben we heel wat moois gezien, maar voor mijn studentenbudget nog steeds onbetaalbaar. Hier heb ik wel leuke souvenirtjes gescoord (Mamma, ik heb zoiets leuks voor je gekocht!) en mooie typisch Indonesische oorbellen voor mezelf.

Van de markt naar het vliegveld vertrokken waar ons vliegtuig om 7 uur zou vertrekken. Helaas had ook dit vliegveld behoorlijk wat vertraging opgelopen waardoor we pas om 21.00 uur plaatselijke tijd vertrokken. Om 21.45 Surabaya tijd weer thuis aangekomen om direct mijn bedje in te duiken. Poeh wat een geweldig leuke maar drukke dagen!

Zaterdag en zondag waren ook zeer geslaagd, maar dat zijn onderwerpen voor het volgende reisverslag. Nu lekker slapen, ik heb het nodig ;).

Selamat Malam!